„Poezija je udaranje o zid, a proza opisivanje tog zida“, citat je kojim su pesnici započeli razgovor o temi. Prelazi iz roda u rod, žanra u žanr je prevođenje kao književnost uopšte koja prevodi situacije, smisao, dela s jezika na jezik.
Roman je prirodni naslednik epa u kojem je najlakše izraziti duh vremena. Možda je to njegova društvena uloga. Važan i voljen, jer je imitacija života, voajerizam pisca, oživljavanje epohe. Roman nadoknađuje živote kada ne volimo svoje. Ali nije novost da pesnici pišu romane. Granice nisu čvrste. Nisu jasno iscrtane još od 18, 19-og veka. Rilke je napravio značajan korak u 20-om veku, avangarda je porušila sve žanrovske granice, a i današnji pesnici idu različitim putevima sazrevanja, odrastanja, potrebe za različitim formama izražavanja. Mada su saglasni da treba da postoji jasna definicija žanra, protive se želji kritičara da to učine po svaku cenu. Danica Vukićević je „bacila rukavicu“ romanopiscima da napišu poeziju.
Učesnici: Danica Vukićević, Dragan Jovanović Danilov, moderator Milomir Gavrilović
